تولید همزمان برق و حرارت
توليد همزمان برق و حرارت يك روش صرفه جويي انرژي است كه در آن برق و حرارت بطور همزمان توليد ميشوند . حرارت حاصل از توليد همزمان ميتواند بمنظور گرمايش ناحيهای (District heating) يا در صنايع فرآيندي مورد استفاده قرار گيرد .
فرآيند توليد همزمان ميتواند بر اساس استفاده از توربين هاي گاز ، توربين هاي بخار يا موتورهاي احتراقي بنا نهاده شود و منبع توليد انرژي اوليه نيز شامل دامنه وسيعي است كه ميتواند سوخت هاي فسيلي، زيست توده، زمين گرمايي يا انرژي خورشيدي باشد.
گرمايش ناحيهاي شامل سيستمي است كه در آن حرارت بصورت متمركز توليد و به تعدادي مشتري فروخته مي شود. اين كار با استفاده از يك شبكة توزيع كه از آب داغ يا بخار بعنوان حامل انرژي حرارتي بهره ميبرد، انجام ميپذيرد.
سابقة تاريخی استفاده از همزمان برق و حرارت
اولين سابقه تاريخي استفاده از گرمايش مركزي به قرنهاي سوم و چهارم پيش از ميلاد باز ميگردد. در آن زمان امپراتوري هاي يونان و روم كه از نظر فن آوري پيشرفته بودند، براي اولين بار آب گرم خروجي از لايههاي آهكي را با حفره كانال به حمامهاي عمومي، ورزشگاه، قصرها و قلعههاي نظامي منتقل نمودند.
در سال 1888 اولين توليد كننده همزمان برق و حرارت در آلمان شروع بكار نمود. در اين سال در شهر هامبورگ از حرارت حاصل از توليد برق بمنظور تأمين حرارت تالار شهر (City Hall) استفاده شد. هم اكنون در بسياري از نقاط جهان از سيستم هاي توليد همزمان استفاده مي شود.
بیشتر بخوانید : دلایل رویکرد تکنولوژی تولید پراکنده را بشناسید !
خصوصيات گرمايش ناحيهای در تولید همزمان برق و حرارت
به طور كلي مي توان خصوصيات يك سيستم گرمايش ناحيهاي را در 6 گروه اصلي دسته بندي نمود.
- ارتقاء كارآيي انرژي
- تأمين حرارت مطمئن و انعطاف پذيری
- محيط زيست
- هزينه هاي كمتر
- استفاده هرچه بيشتر از فضای ساختمان ها
- هزينه هاي پايينتر تعميرات و نگهداری